Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε αιτήσεις ακυρώσεως αφενός τριών ενώσεων αποστράτων αξιωματικών και αφετέρου ενός σωματείου αποστράτων σωμάτων ασφαλείας κατά της Κ.Υ.Α. Φ.11321/37311/1610/13.10.2020 με τίτλο «Επιστροφή ποσών μειώσεων συντάξεων δημοσίου τομέα» (ΣτΕ Ολ 1682-1683/2022).Οι αιτήσεις ακύρωσης στρέφονταν κατά της ως άνω υπουργικής απόφασης (α) καθ’ ο μέρος προβλέπεται και ρυθμίζεται με αυτήν η επιστροφή ποσών που αντιστοιχούν σε μειώσεις μόνον των κύριων συντάξεων, οι οποίες επιβλήθηκαν κατ’ εφαρμογή του ν. 4093/2012 και αφορούν το χρονικό διάστημα από τις 11.6.2015 έως την δημοσίευση του ν. 4387/2016 (12.5.2016), και (β) καθ’ ο μέρος με την προβλεπόμενη στην εν λόγω απόφαση καταβολή των ποσών που αντιστοιχούν στις ως άνω περικοπές κύριων συντάξεων αποσβέννυνται, σύμφωνα με το άρθρο 33 παρ. 4 του ν. 4734/2020, επιπλέον αξιώσεις των συνταξιούχων του δημόσιου τομέα, εφόσον, ως προς τις αξιώσεις αυτές, δεν υπήρχε εκκρεμής δίκη κατά την δημοσίευση του εν λόγω ν. 4734/2020 (8.10.2020).
Πιο αναλυτικά, το δικαστήριο έκρινε ότι η ρύθμιση του άρθρου 33 του ν. 4734/2020 δεν αντίκειται στην υποχρέωση συμμόρφωσης προς δικαστικές αποφάσεις. Ειδικότερα, απορρίφθηκε ως αβάσιμος λόγος ότι ο νομοθέτης ήταν υποχρεωμένος, μετά την δημοσίευση της 1277/2018 αποφάσεως του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία κρίθηκε (σε πρότυπη δίκη όπου δεν ήταν διάδικοι οι αιτούσες ενώσεις) ότι είναι αντισυνταγματική η διάταξη της υποπαρ. Β.3 της παρ. Β του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, να θεσπίσει ρύθμιση, με την οποία να προβλέπει την χορήγηση σε όλα τα μέλη των αιτουσών ενώσεων, των οποίων οι συντάξεις είχαν υποστεί τις κριθείσες με την απόφαση αυτή ως αντισυνταγματικές περικοπές, ποσά αντίστοιχα με το σύνολο των εν λόγω περικοπών, δηλαδή αντίστοιχα με τις περικοπές που επήλθαν από τον χρόνο ενάρξεως ισχύος των διατάξεων του ν. 4093/2012, με τις οποίες οι περικοπές αυτές επιβλήθηκαν, και μάλιστα ανεξαρτήτως αν οι ενδιαφερόμενοι είχαν ασκήσει σχετικά ένδικα βοηθήματα ή είχε συμπληρωθεί ο χρόνος παραγραφής των σχετικών (όλων ή ορισμένων) αξιώσεων.
Περαιτέρω, με το άρθρο 33 του ν. 4734/2020 προβλέφθηκε η μη χορήγηση ποσών που αντιστοιχούν στις περικοπές των κύριων συντάξεων, βάσει της υποπαρ. Β3 της παρ. Β του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, οι οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές με την απόφαση Ελ. Συν. Ολομ. 1277/2018, και σε συνταξιούχους, οι οποίοι παρά το ότι είχαν υποστεί περικοπές στις συντάξεις τους, είχαν δε στερηθεί τα επιδόματα εορτών και αδείας, εν τούτοις, ούτε ύστερα από την έναρξη ισχύος του θεσπίζοντος νέο ασφαλιστικό σύστημα ν. 4387/2016, αλλά και ούτε ύστερα από την δημοσίευση της ως άνω αποφάσεως, είχαν προβεί μέχρι την στιγμή της θεσπίσεως της επίμαχης ρυθμίσεως σε οποιαδήποτε ενέργεια προκειμένου να διεκδικήσουν δικαστικώς ποσά που αντιστοιχούν σε περικοπές συνταξιοδοτικών παροχών αναγόμενες σε χρονικό διάστημα πριν από την δημοσίευση του ν. 4387/2016. Το δικαστήριο έκρινε ότι η νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των χορηγούμενων αναδρομικών ποσών για την κατηγορία εκείνη των συνταξιούχων που δεν είχαν ασκήσει σχετικά ένδικα βοηθήματα έως την δημοσίευση του ν. 4734/2020, η οποία (ρύθμιση) από τη φύση της υπόκειται σε οριακό μόνον δικαστικό έλεγχο, υπό τις όλως εξαιρετικές δημοσιονομικές συνθήκες της χώρας, δεν αντίκειται στις διατάξεις ούτε των άρθρων 2 παρ. 1, 4 παρ. 1 και 5, 20 παρ. 1, 25 παρ. 1 (εδ. δ΄) και 26 του Συντάγματος ούτε του άρθρου 6 παρ. 1 της Ε.Σ.Δ.Α.
Μεταξύ άλλων, κρίθηκε ότι με τις διατάξεις του άρθρου 33 του ν. 4734/2020 δεν θεσπίζεται πάγια συνταξιοδοτική ρύθμιση, η οποία επιφέρει μείωση των συντάξεων, που καταβάλλονταν κατά τον χρόνο δημοσιεύσεως του εν λόγω νόμου, αλλά προβλέπεται καταβολή, σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς αναμονή εκδικάσεως τυχόν εκκρεμών ενδίκων βοηθημάτων και δημοσιεύσεως των σχετικών αποφάσεων, σε όλους τους συνταξιούχους του δημόσιου τομέα ποσών που αντιστοιχούν στις αφορώσες το χρονικό διάστημα από 11.6.2015 έως 12.5.2016 περικοπές των κύριων συντάξεων, οι οποίες είχαν γίνει με βάση τον ν. 4093/2012 και είχαν κριθεί ως αντισυνταγματικές.
Με τα δεδομένα αυτά, οι ανωτέρω διατάξεις, κατά το μέρος που με αυτές προβλέπεται καταβολή ποσών που αντιστοιχούν σε περικοπές μόνον των κύριων συντάξεων και αφορούν ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα (ενδεκάμηνο) αναγόμενο στο παρελθόν, δεν θέτουν σε διακινδύνευση το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβιώσεως των συνταξιούχων και δεν παραβιάζουν το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος.
Με τις σκέψεις αυτές, απορρίφθηκε ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβλήθηκε ότι οι επίμαχες ρυθμίσεις του ν. 4734/2020 και της προσβαλλομένης αποφάσεως δεν διασφαλίζουν το ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβιώσεως και παραβιάζουν την αποτυπωμένη στο άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, καθώς και ο λόγος με τον οποίο προβλήθηκε παράβαση της αρχής της ισότητας και της αρχής της αναλογικότητας, καθώς και επέμβαση στο ατομικό δικαίωμα στην περιουσία.
Επίσης, το δικαστήριο επεσήμανε ότι οι ειδικότεροι λόγοι που οδήγησαν στην θέσπιση της ρύθμισης του άρθρου του ν. 4734/2020 προκύπτουν από την οικεία αιτιολογική έκθεση και συνίστανται στην διαφύλαξη της δημοσιονομικής σταθερότητας της χώρας, ώστε να είναι δυνατή η κάλυψη οικονομικών αναγκών της χώρας και σε άλλους τομείς, όπως η υγεία, η άμυνα, η διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, αποτελούν δε, ως σοβαροί λόγοι δημοσίου συμφέροντος, επαρκές, κατ’ αρχήν, αιτιολογικό έρεισμα για την θέσπιση της επίμαχης ρυθμίσεως.
Εξάλλου, απορρίφθηκαν ως απαράδεκτοι οι λόγοι, με τους οποίους προβλήθηκε ότι η προσβαλλόμενη Κ.Υ.Α. είναι ακυρωτέα διότι περιορίζεται στην καταβολή ποσών που αντιστοιχούν σε περικοπές κύριων συντάξεων για ενδεκάμηνο μόνον χρονικό διάστημα και δεν προβλέπει την χορήγηση και ποσών αντίστοιχων με τις περικοπές που έγιναν στις συντάξεις αυτές κατά το χρονικό διάστημα από 13.5.2016 έως 31.12.2018, όπως θα έπρεπε, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 14 του ν. 4387/2016.
Και τούτο, διότι, όπως έκρινε το Δικαστήριο, οι διατάξεις αυτές του ν. 4387/2016 δεν εξειδικεύονται με την προσβαλλόμενη Κ.Υ.Α., η οποία ρυθμίζει, κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 33 παρ. 3 του ν. 4734/2020, μόνον την καταβολή ποσών που αντιστοιχούν στις περικοπές των κύριων συντάξεων, μεταξύ άλλων, και των συνταξιούχων στρατιωτικών και στελεχών της αστυνομίας, τις οποίες αυτοί υπέστησαν κατ’ εφαρμογή της υποπαρ. Β.3 της παρ. Β του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012.
Τέλος, απορρίφθηκε ως απαράδεκτος ο λόγος, με το οποίο προβλήθηκε ότι η μείωση και η μεταγενέστερη πλήρης περικοπή των επιδομάτων εορτών, και ενώ είχαν καταβληθεί επί δεκαετίες εισφορές, έγινε κατά παράβαση της αρχής της ισότητας και της ανταποδοτικότητας των εισφορών.
Και τούτο, διότι η μείωση και η εν συνεχεία κατάργηση των επιδομάτων εορτών δεν θεσπίσθηκε με την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 33 του ν. 4734/2020, αλλά με διατάξεις προγενεστέρων νόμων (ν. 3847/2010, ν. 4093/2012), οι ρυθμίσεις των οποίων δεν εξειδικεύονται με την ήδη προσβαλλόμενη Κ.Υ.Α.
πηγή : http://www.adjustice.gr/ και πηγή : https://www.lawspot.gr/nomika-nea/ste-syntagmatiki-i-epistrofi-poson-gia-perikopes-11-minon-se-kyries-syntaxeis-toy